Af en toe moet je even terug naar jezelf.
Op een ijskoude winterdag, waar geen betoverende witte sneeuwvlokken vallen, maar een gure, ijskoude wind je huid doet bevriezen. Waarbij de regen als glazuur over je gezicht wordt uitgesmeerd. Waarna je met ijskoude, bijna bevroren vingers, de sleutel in de voordeur probeert te doen. Dan word je bij binnenkomst omhelst door de warmte die jouw (t)huis jou geeft. Niet lang daarna staan je vingerkootjes in vuur en vlam en al bonkend moeten ze wennen aan het temperatuurverschil.
En dan….
Neem je je moment en pak je een heerlijk warm drankje. Neemt een plaid en gaat bij de verwarming voor het raam zitten. Al kijkend naar de regendruppels, die net nog je ‘vijanden’ waren, die nu langzaam van het raam naar beneden rollen. Nu kan je genieten van het getik van de regen op het raam en het zien van de takken van de bomen die dansen op de ijzige wind.
Jij hebt je geluksmoment te pakken…
Af en toe zie je door de bomen het bos niet meer. Komt er teveel op je af. Neem je zelf net iets teveel hooi op je vork of wil je juist ontvluchten en even niemand zien, even van de radar. Voel je de druk op je schouders en creëert deze drukte, die je ook bezig houdt in de nacht, benauwdheid.
Het zijn allemaal gevechten die je met jezelf voert. Als je er niks mee doet en niet naar je eigen lichaam luistert…
Als je energie uit je lichaam stroomt en je in de passiviteit raakt, dan zullen je gevoelens, gedachten en of problemen zich opstapelen.
Af en toe dien je op de rem trappen om weer het overzicht te kunnen zien. Af en toe dien je van voor af aan te beginnen om iets sterkers op te bouwen. Immers de fundering van alles ligt aan de onderzijde. Je dient je grenzen te bewaken, anders ga je over je grens heen. Je kan altijd in het teken staan van een ander, maar er is ook een tijd voor jezelf. Het is niet erg om om hulp te vragen en zeker niet als jijzelf altijd die hulp geeft. Het is geen teken van zwakte om een zwak moment te erkennen. Het is een teken van het kunnen zelfreflecteren en hieruit sterker worden.
Ook belangrijk is om in je (hectische) leven momenten te vinden, dan wel te creëren, die je even laten ontvluchten van het heden.
Even frisse lucht, even geen zorgen om een ander, even vrij kunnen ademen om te kunnen resetten en hier krachtiger van worden. Dat is iets wat we allemaal nodig hebben.
Vind die kleine geluksmomenten, die je even alles laten vergeten.
Geluksmomentjes kunnen al in een heel klein hoekje zitten: Een warme, ontspannende douche na een lange dag van werk, een wandeling door het bos na een zwaar persoonlijk gesprek, onder het genot van een kop thee je gedachten op papier zetten, een telefoontje met je beste vriend(in) voor een slappe klets en om te ventileren, een filmpje met allerlei lekkers op tafel, met muziek op sporten, even de telefoon op zij en het geluid uit.
Door deze momenten zijn je zorgen niet meteen verdwenen. Maar het bied je wel een moment van ontspanning, een frisse blik en/of bezinning.
Geniet van dingen die een glimlach op je gezicht doen verschijnen en welke je rust in je hoofd geven.
Het leven kan vol tegenslagen zitten, maar blijf hoop houden en vertrouw in je eigen krachten. Houd rekening met anderen, maar zeer zeker ook met jezelf.
Af en toe moet je even terug naar jezelf en je (geluks)moment pakken…
2 Comments
Door dit net te lezen had ik een geluksmomentje.
Een stukje zo perfect omschreven. Een mooie reminder. En bovenal die lieve schrijfster.
Bijzonder geschreven ….
Tijd voor jezelf in deze hectische tijd …!
Dit gelezen doet me goed maakt me blij.
Kan er weer even tegen!!